Present: Social worker in Denmark.

Refugee from Georgia where I spent the most important years of my life.

Early life: Theological Student in Baptist seminar in Tbilisi.

Co-worker in Betheli Charity association.

Chaplain to Bishop Malkhaz.

The peace cathedral I count as my mother church. I have not yet found another place or church where theology and walk with God is expressed better that here. I have not been close physically for some time, but the struggles and mission the church expressing and going through is forming my way as a believer even thousand of kilometers away.

I am owe the best things in life (including Natia J) to the Peace cathedral. I miss you all so much.

That they never give up and never get content with the situation.

That they always will be in Gods will.

That I will be a part of it!

Don’t complain.

Don’t try to limit God.

Every person you meet is a real person.

I was born this once, and i am so stupid.

ამჟამად ვარა სოციალური მუშაკი დანიაში. ვარ დევნილი საქართველოდან, სადაც გავატარე ჩემი ცხოვრების ყველაზე მნიშვნელოვანი წლები.

მანამდე ვსწავლობდი თეოლოგიას თბილისის ბაპტისტურ სემინარიაში. ვთანამშრომლობდი საქველომოქმედო ასოციაცია ბეთელში. ვიყავი ეპისკოპოს მალხაზ სონღულაშვილის კაპელანი.

მშვიდობის კათედრალს ჩემს დედა ეკლესიად მივიჩნევ. ჯერ არსად სხვა ადგილას ან სხვა ეკლესიაში არ მინახავს თეოლოგია და უფლის გვერდით სიარული ამაზე უკეთ ყოფილიყოს გამოხარული. დიდი ხანია ამ ეკლესიიდან ფიზიკურად მოშორებით ვცხოვრობ, მაგამ ის მისია და ის ბრძოლები, რომელიც მშვიდობის კათედრალს აქვს  მე აქ, ათასობით კილომეტრით მოშორებულს დღესაც კი მცვლის, როგორც მორწმუნეს.

ყველაზე ძვირფასი, რაც კი მაქვს ცხოვრებაში ( მათ შორის ნათიაც) მშვიდობის კათედრალის წყალობით მაქვს და ყველანი ძალაინ მენატრებით.

გისურვებთ, რომ არასოდეს ჩამოყაროთ ფარ-ხმალი, არასოდეს დაკარგოთ შინაარსი სიტუაციის გამო. რომ, ყოველთვის უფლის ნებისამებრ იღვაწოთ.

ცხოვრებამ მასწავლა, რომ არასოდეს უნდა იწუწუნო, არასოდეს შეზღუდო უფალი. ყველა ადამიანი, რომელსაც კი ვხვდებით ამ ცხოვრებაში, არის რეალური ადამიანი.